نکته ها

تعزیه خوانی را باید پله پله آموخت .نمیتوان یک شبه ره صد ساله را پیمود ویکباره ازعباس خوانی یا امام خوانی شروع کرد. تعزیه خوانی موفق است که درصورت داشتن استعداد ذاتی وجوهر تعزیه از بچه خوانی شروع کند وپس ااز گذر سالها وکسب تجربه ومهارت درسنین بالاتر بتواند عباس خوان وشهادت خوان خوبی شود.

تعزیه یک هنر آیینی ومذهبی است که متعلق به سرزمین ایران است.هنری که از هیچ کشوری به ایران نیامده وافتخاری بزرگ برای فرهنگ ایران است. افتخاری که به تازگی به ثبت جهانی رسید ویونسکو آن را به رسمیت شناخت واین خبر خوشی برای اهل تعزیه بود. وحالا که تعزیه در جهان چنین وجهه ای یافته برماست که در حفظ وارتقاء آن کوشا باشیم واین یادگار دیرینه از پیشینیانمان را با بعضی رفتارهای نابخردانه به بیراهه نکشانیم.

قدر موقعیتی را که اکنون برای اجراء تعزیه داریم بدانیم.هنر تعزیه که قدمتی دیرینه در ایران دارد در طول سالیان دراز دستخوش اتفاقات گوناگونی بوده است . در بعضی دوره ها مثل دوره سلجوقی از دست سردمداران آن زمان در امان نبوده ودر بعضی دوره هامثل دوران صفویه وزندیه با استقبال حکومت آن زمان روبرو بوده است . در زمان صفویان که پایه گذار مکتب شیعه در ایران بودندتعزیه با رشد فوق العاده ای روبرو بوده ودر زمان زندیه هم با استقبال خوبی مواجه بوده است تا اینکه در زمان ناصرالدین شاه قاجاربه اوج خود رسیده وتکیه دولت ساخته میشودکه در پیشبرد تعزیه بسیار موثر بوده است.اما به ناگاه درزمان رضاخان ومحمدرضاشاه تعزیه بامخالفت این دو روبرو شد وحکومت که تعزیه را در بیداری مردم تاثیر گذار میدانست اقدام به ممنوعیت آن وتخریب تکایانمود وتعزیه خوانی ممنوع شد ونسخه های مجالس تعزیه به غارت رفت و اکنون در موزه های خارج از کشور نگهداری میشود. تعزیه از رونق افتاد وسالها مردم وتعزیه خوانها در عطش اجراء تعزیه در حسرت اما به انتظار ماندند و.......... اما امروز... امروزکه حجم اجراء تعزیه به قدری است که نه فقط در ایام محرم وصفر بلکه در تمام طول سال این هنر آیینی برگزار میشود باید هشیار باشیم وقدر بدانیم . تعزیه را برای امام حسین وبدور از قصد وغرضها اجراء کنیم و ببینیم. ودر تمامی دعاهایمان از خدا بخواهیم که این موقعیت را ازمانگیرد وعشق امام حسین همیشه در دلها زنده بماند.

در دوره قاجار تعزیه شکل گسترده تری به خود گرفت.در زمان ناصرالدین شاه قاجارتعزیه خوانی از شکوه وجلال زیادی برخوردار شد. ناصرالدین شاه علاقه زیادی به تعزیه نشان میداد وچه زمانی که در تهران بود وچه زمانی که در خارج از تهران بود به تکیه ها برای دیدن تعزیه میرفت.حتی دستور ساخت یک تکیه بزرگ به نام تکیه دولت جدید را برای اجرای تعزیه داد.او مسئولان حکومت را برای برگزاری مجالس تعزیه تشویق میکرد. اما ناصرالدین شاه همه چیز را برای تفریح میخواست وتعزیه وتعزیه خوانی را هم وسیله ای برای تفریح وتجمل قرار داده بود. تعزیه ابزاری بود برای نشان دادن شکوه وجلال سلطنتش ولی هرچه بود در آن زمان مردم شاهد برپایی گسترده تعزیه در شهرها وروستاها بودند واین مصداق جمله (عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد)بود.